Bolivia met staartje

Wat een mega land is Bolivia. 8 April in de stad met 4 namen begonnen. In Charcas, La Plata, Chuquisaca ook wel Sucre de meetup met Stuart en Jonny, voor de verjaardag van Jonny. Het is eerlijk een redelijke stap de hoogte i, dus dit voel je best wel met rondlopen. Het was ook mijn eerste ervaring met bedbugs. Hele dorm had er last van, Behalve ik!.... Heb de mede reizigers in Florin kennis laten maken met onze Nederlandse trots, Bitterballen! Iedereen wil nu naar Nederland! Daarnaast met Miss Sucre een fotoshoot gedaan. In Sucre waren veel demonstraties vanwege de Boliviaanse bezuinigingen op het onderwijs/ universiteiten 75%, daarom hebben we Stuart, Jonny, Benjii en ik de stad snel verlaten opweg naar de hoogst gelegen stad ter wereld, Potosi. Hoger dan mn skidiven!!! 4.090m!!

Deze mijnersstad Was vroeger de grootste zilverstad van de wereld! De Cerro Rco is daar nog de getuige van. Hier zijn nog steeds mijnwerkers bezig zilver te mijnen. Voordat we de tour maakte Gingen we met onze Crazy Lamafuckers (Zo waren we gedoopt door onze gids) eerst Dinamiet, water en cocabladeren kopen voor de mijners in de mijn. In deze shop werd ons ook de traditie van het drinken van 96% alcohol bijgebracht. Door het drinken van deze troep, reinig je het lichaam en stem je de Goden goedgezind, zodat je veilig en vooral veel zilver zult vinden. De tour was voor mij als lang persoon een redelijke hel, Maar zeker een ervaring. Het is ongelovelijk hoe de mijners dag in dag uit hun leven op het spel zetten in die verschrikkelijk nauwe gangen, diep,diep onder de grond.

Daarna naar Tupiza vertrokken. Onderweg, snachts hielt de bus er mee op. Voor velen in de bus een reden om op andere bussen die passeerden te stappen. Waarschijnlijk omdat deze mensen naar de grens met argentinie moesten en als eerste die grens over wilden. omdat wij sochtend anders toch op een onmogellijke tijd in Tupiza zouden aankomen, kozen we ervoor te wachten. Dit bleek een goeie keuze, want na drie uur slaap in de bus, startte de buschauffeur de bus en zette hij ons een uur later netjes af in Tupiza! om 6.30u. Redelijke tijd, lekker geslapen en wat was die bus kapot!!.. om 9uur vertrokken voor twee dagen te paard rondtrekken. Een ervaring! En had ik na Iguazu, in Salta ook paardgereden, Dit was nog beter. Was het paard in eerste instantie niet vooruit te branden, begreep hij na een aantal uur wie de baas was en luisterde hij goed. Samen met een israelische rijder in volle galop door zand en rivieren 40 minuten achter het wilde paard van onze 16 jarige gids aangereden om hem te vangen. Geweldig hoe snel Gaucho, mijn paard, uiteindelijk bleek te zijn. Maargoed de natuur was daarnaast overweldigend. In elke bocht weer een ongelovelijk uitzicht, weer een mooi dorpje, berg, rivier. Bijzonder hoe een land kan verschillen op zo'n kleine afstand van elkaar. Maar het kan nog beter en mooier. De dag na terugkeer in Tupiza vertrokken we naar Salar d' Uyuni, de zoutvlaktes!

Vertrek uit Tupiza was sochtends vroeg en direct na t verlaten van de stad, weer die overweldigende beelden die we vanaf de paarden konden zien. Vier dagen, bergen, eindeloze uitzichten, rivieren, bvulkanen, flamingo's, zoutvlaktes, cactussen, gijzers, ijskouden nachten en woestijn warme dagen. Van rijden in de jeep tot in slaapvallen in de jeep. En natuurlijk de klassieke foto's op de zoutvlakte. De Foto's spreken voorzich!!!

Ik ben op vrijdag 19 april in La Paz aangekomen en nu nog steeds hier WANT, Ja DAAR KOMT HET STAARTJE, na een geweldig weekend hier en een tour door de stad op maandag heb ik mijn elleboog gebroken op dinsdag 23april!

Vanwege het feit dat de ouders op vakantie waren bij zusterlief in San Fransisco kon ik dit alles niet eerder melden. Maargoed ik heb vanaf 23 tot maandag 29 in een privekliniek in la Paz gelegen. Het plan was om 24ste onder lokale verdoving twee titanium pinnen in de radix van het spaakbeen te zetten echter ik had een longontsteking opgelopen en koorts 39 dus dat moest eerst verholpen worden! uiteindelijk vrijdag geopereerd en maandags ontslagen uit het ziekenhuis (foto's volgen!!)

Van ambassade, waar ik uiteraard contact mee heb gezocht, een officieel bezoek gehad in het ziekenhuis en een officiele uitnodiging gekregen voor de koninginnedag viering van de ambassade. Dat was een erg mooie happening. Hierdoor veel mensen ontmoet! En een uitstekende koninginnedag kunnen vieren met al mijn Nederlandse vrienden!!

Afgelopen maandag is de spint verwijderd en zijn de hechtingen uit de elleboog gehaald. Na twee dagen gaat het bewegen aardig, maar heb wel afspraken gemaakt met een fisio hier om zo enige begeleiding te krijgen bij het rekken, strekken en vooral draaien van de arm. Ik durf het zelf namelijk niet zo goed te doen. Ik heb weinig pijn, voel me goed en zal hier in La Paz nog enige tijd zitten. Verwacht nog een week hier te zijn, om dan met wat extra vertrouwen in de elleboog mijn reis te kunnen voortzetten!! Anders blijf ik hier nog wat langer. Kan op dit moment toch de stad niet verlaten vanwege de protesten in de stad!!!

Het gaat goed met me en er zijn veel mensen die me helpen, de wereld houdt niet op met draaien en pa en ma waren blij dat ik het ze gisteren na terugkeer in Nederland pas verteld heb.

Liefs en tot snel!!!

Ik zal foto's uploaden zodra ik het land uit ben!!!!